9 Nisan 2007 Pazartesi

3. Kontroldeyim...

Şu anda klinikten yazıyorum. Buraya iki tane bilgisayar koymuşlar, internete de bağlı. Kanımı verdim şimdi, bir saat bekleyeceğim, biraz nete takılayım dedim. Doktorum geç gelecek diye dün aradılar o yüzden bugün geç geldim. Sabahın köründe gelmem gerektiğini sanıyordum meğer yokmuş öyle birşey.

Yine yalnız geldim, bu çocuğu yalnız yapıcam anlaşılan :) Eşim buraya bir kez bile gelmedi. Cumartesi gelebilirdi ama o uyumayı tercih etti. Arkamdan gelmesini teklif ettim ama kalkıp hazırlanması uzun süreceği için yetişemezmiş beyefendi. 3 yıl önce yine nisandı Alman Hastanesine gittiğimizde o zaman sık sık gelmişti. Bir kaç kere gelemediği olmuştu. İlk kez deniyorduk tabi acemiydik. Aslında o zaman bile benim gelmeme gerek yokmuş deyip duruyordu ya neyse... O zaman embriyo naklinden sonra bir hemşire tuttuk, sabah akşam gelip bana progesteron iğnelerimi yaptı. Başka kimsemiz yoktu yanımızda, eşim o zaman bana çok güzel baktı, yemekleri hazırlayıp önüme getirdi. Sonrasında da hamileliğin 4 ayı çok zor geçmişti ve eşim bana yine iyi bakmıştı. Yine kimsemiz yoktu yanımızda. Sonra bir problemden dolayı amniyosentez yapılacağı zaman da çok destek oldu. Bana belli etmese bile onun da morali çok bozuktu. Ama bu sefer tecrübe kazandık ya eskisi kadar önemsemiyor.

Dün akşam kızkardeşim geldi yanıma bir haftalığına, ben doktordayken kızıma bakmak için. Anneme söyledim, ama babam bilmiyor. Annem ona uygun bir şekilde söyleyecek bakalım, ancak izin verirse kızkardeşim yanımda kalacak bir kaç hafta. Cinstir babam benim, izin vermez kardeşimin bile yanımda kalmasına... Aslında o bilsin hiç istemiyorum ama mecburum. Kızım doğduğunda annemin yanımızda kalmasına izin vermez diye kadın tutmuştum iki aylığına lohusayken bize bakması için. Annem yanımda bir hafta kalabildi, ona bile şaşırdım. Şimdi yine kadın tutsam, kızım tanımadığı için onunla durmaz ki. Hamile olup olmadığım belli olsun bakalım, o zaman büyük ihtimalle yine kadın tutacağım.

Neyse şimdilik bu kadar yazayım. Kontrolden sonra devamını yazarım.

6 yorum:

Anne ve Bebisi dedi ki...

Ah bu erkekler!
Babana çok şaşırdım ama:(

Annelerin hakkı bu yüzden ödenmiyor işte. Moralini bozma,dua ediyorum senin ve bebişin için.
Benim eşim de ilk hastane randevusuna, ultrasona gelmemişti. Üstelik ilk çocuğumuz:)
Neyse. Sen bebişi düşün, babası dahil kimse aranızdaki özel ilişkiye sahip olamayacak:)
Güzel haberlerini bekliyoruz,sevgiler

Adsız dedi ki...

Tek başına mücadele ne kadar da tanıdık geliyor..Seni çok iyi anlıyorum..keşke elimden bişey gelebilse..Ama ne olur moralini bozma..Buda tutacak emin ol...Ben umutluyum senin için..Hem bakarsın bende sayende tekrar umutlanırım...

nes-kafe dedi ki...

Merhaba blogunu yeni gördüm. Bende bebiş hasretiyle yanıp tutuşan biriyim. Rabbim inşallah banada bir melek gönderir :) Bundan sonra seni takipteyim. İnşallah bu seferde tutar ve banada umut olursun :)


neslihan.yalman@hotmail.com a mail atarsan sana bir davetiye gönderirim benim blogum herkese açık diilde :))

Adsız dedi ki...

Anne ve bebişi, eşim babamın yanında melek melek :)) Babamın ne kadar cins olduğunu yazsam sayfalar yetmez...
Çok teşekkür ederim sana, hamilelerin ve doğum sancısı çekenlerin duaları kabul olur... İstediğin her konuda bol bol dua et, özellikle de doğum anında...

Adsız dedi ki...

Yaban eriği, senin bloguna yorum yazamadım ama okuyorum, bil... Klinikte "yaşam umutla başlar" yazıyor, çok doğru. Umudunu hiç kaybetme bence...
Sevgiler

Adsız dedi ki...

Neslihan inşallah... Allah tüm isteyenlere bebek nasip etsin... Blogunu okurum, mail attım.. Sevgiler